شعفِ عمیقِ

ناشی از رابطه ی عشق، میزان تسلیم شدن انسان را به درد تخفیف میدهد. انسان درد را به رسمیت می شناسد، اما تسلیم آن نمی شود.علت اصلیِ این انگیزه، میل به زندگی در بالاترین کیفیت است که عشق آن را می آفریند.

شعفِ عمیق ناشی از عشق ضخامتی دارد؛ وقتی در وجود شکل می گیرد به سادگی ازبین نمی رود. جا و مکانی در وجود آدمی پیدا می کند که این مکان پیوند با بافت وجود دارد و شعفی است که رابطه ی عشق می آفریند.

شعف درعمق لذت شهوت یکی از نتایج رابطه عشق است که وقتی ساخته میشود به درون و بافت وجودی میرود. منظور از این شعف، خندیدن به جُک جنسی یا قومیتی نیست؛ گفتن یک رخدادِ ساده ی شعف آفرین است. شعفی که عشق میآفریند. شعفی که در بافت وجودی، روانی و فیزیکی و تمام ابعادت تنیده و ساخته میشود.
آنچه در عمق است به این معنی نیست که درسطح بروز ندارد برعکس. آنچه در سطح است در عمق نیست؛ اما آنچه در عمق است حتماً به سطح می آید. یعنی نمیتوان ادعا کرد شعفی که در وجودت از ماهیت عشق است در چهره آشکار نیست. آن شعف بروز می کند؛ تجلی و نماد بیرونی دارد. شعفی که در عمق وجود است را به راحتی نمی توان تکان داد.

شعفی که در عمق رابطه عشق به بافت پیوند می خورد به راحتی از وجود جدا نمی شود. شعفی که رابطه عشق می آفریند رابطه عشق را به بخشی از وجود تبدیل می کند به این خاطر با هیچ توپ و تانکی نمی لرزد. در دو نوبت؛ با او بودن و نحوه ی بودن با او، آرامش آفرین است. بنابراین جایگاه آرامش متحول می شود.
رابطه ی عشق شادی با تبار اخلاقی است. یعنی آن شادی که بعداخلاقی دارد؛ برخلاف لذت، هوس، شهوت است.
شعف را تعریف کردیم یک شادی ویژه یک شادی با کیفیت.
نحوه برخورد کسانی که رد رابطه عشق هستند با حیطه ی درد نیز متفاوت است. رابطه ی عشق یک قدرت نظیر ایمان می آفریند و این قدرتِ نظیرِایمانی یک آرامش، یک ثبات و یک تحمل برای طرفین در برابر درد میدهد.

ماهیت درد در اصل فرقی ندارد. درد به هر جهت تجربه میشود و برای هر کس وجود دارد. اینطور نیست که وجود درد تو رابطه عشق نباشد چون رابطه ی عشق هست پس درد تجربه نمیشود.
آنچه که اتفاق می افتد؛ بخاطر وجود رابطه ی عشق و آن شعف عمیق، نحوه برخورد به درد متفاوت میشود. وجود درد، خود مسئله نیست زیرا درد به هر جهت تجربه زندگی است، آنچه که رابطه عشق در زندگی می آفریند این است که برخورد ما به درد متحول می شود. طوردیگری درد را می بینم و جایگاه دیگری پیدا می کند.

به عبارت دیگر شعف عمیق ناشی از رابطه عشق میزان تسلیم شدن انسان را به درد تخفیف میدهد. انسان درد را به رسمیت می شناسد اما تسلیمش نیست. علت اصلی این انگیزه که عشق برای زندگی می آفریند،این است که رابطه ی عشق میل به زندگی کردن را در بالاترین کیفیت می آفریند. بنابراین نحوه برخورد به درد در وجودی که شعف عمیق را تجربه کرده، اگر درد بروز کند برخوردش به درد تسلیم به درد نیست. سریعتر و بهتر بر درد فائق میشود؛ زیرا انگیزه عمیق است که تمام و کمال زندگی را تجربه کنند..

” پرفسور مجتبی صدریا “

با هزاران سپاس بیکران

گروه قاصدک

Post Views: 1,344