هفت بار « خویشتن » را با اندوه ملامت کردم ٬    

نخستین بار هنگامی که تلاش کرد از راه نشیب به فراز

رسد.

دومین بار هنگامی که در برابر نشستگان لنگ لنگان

راه رفت.

سومین بار هنگامی که در میان سخت و آسان یکی را

برگزیند و آسان را انتخاب کرد.

چهارمین بار هنگامی که به اشتباه افتاد اما اشتباه خود را

به اشتباهی دیگر افکندم.

پنچمین بار هنگامی که ناتوان شد اما خود را توانمند

پنداشت.

ششمین بار هنگامی که جامه ی خود را جمع کرد تا با

گٍل زندگی آلوده نشود.

و

هفتمین بار هنگامی که در برابر خدا ایستاد تا

ستایش کند

و

پنداشت ستایش در وی یک فضیلت است!

…………………………………………………………………………………………………………

از کتاب نغمه ها و موسیقی:جبران خلیل جبران       

                                                                                                                                           با سپاس بیکران

                                                                                                                                                   گروه قاصدک