عشق:

عاشق خدا بودن، کار سختی نیست. چون خدا رحمان و رحیم است.

عاشق طبیعت بودن هم کار سختی نیست. فقط کافی است تا شعور داشته و به طبیعت آسیبی نرسانیم.

عشق به والدین، کمی سخت است بخصوص اگر والدین پُر انتظاری داشته باشید.

عشق به فرزند، از عشق به والدین سخت تر است. زیرا در جامعه ای هستیم که ریسک هایی برای فرزندان مان وجود دارد و باید خیلی هشیار باشیم.

اما، دشوارترین نوع عشق، عشق بین زن و مرد می باشد.

عشق مربوط است به حیطه ی شعور دل.شعور دل، فهم، درک و درایتش اصلاً قابل ملاحظه با حسابگری و اندازه گیری نیست.شعور دل، وسعت درایت بشر از زندگی ست.

از نظر تئوری شخصی من ، عشق با خواستگاری شروع نمی شود. عشق بین زن و مرد، با یک انفجار انرژی شروع می شود.

عشق یک رخداد پیش بینی نشده است. جایی اتفاق می افتد که انتظارش را ندارید، با کسی اتفاق می افتد که انتظارش را ندارید. جوری اتفاق

می افتد که انتظارش را ندارید.

عشق یک پروژه نیست، عشق یک تجربه است.عشق با یک انفجار انرژی شروع شده و غافلگیرتان می کند. غافلگیری ای که ابتدا آن را إنکار می کنید.

عشق یک رابطه ی ٢ طرفه هست. عشق شرط و شروط ندارد. اندازه گیری و حسابگری بلد نیست.

هیچ زنی نمی تواند عاشق مردی بشود اگر، خود، خویشتن را دوست نداشته باشد و هیچ مردی نمی تواند عاشق یک زن بشود اگر، خود، خویشتن را دوست نداشته باشد.

باید یک کیفیت انسانی در خود ساخته باشید، و آن کیفیت تان را دوست داشته باشید.و کنجکاو باشید تا ببنید طرف مقابل تان چه کیفیت هایی را در خود ساخته است.

رابطه ی عشق ساختنی است، یافتنی نیست.متاسفانه ۶٠٪ مردم رابطه ی عشق نمی خواهند، بلکه عاشق می خواهند، زیرا ساختن رابطه ی عشق سخت است.

رابطه ی عشق، یک رابطه ی ساختنی است بین دو نفر که کیفیت دارند و کیفیت هایشان را دوست دارند و می خواهند با هم در رابطه باشند.

عشق یک ماجرای بزرگ زندگی بشری است و هر انسانی، هر زن و مردی فقط با یک نفر می تواند در رابطه ی عشق باشد.

ماهیت عشقی که می سازید پایه اش اعتماد است. می خواهید با این آدم چیزی بسازید و می خواهد چیزی را با شما بسازد و  شعور دل تان به شما

می گوید که می خواهد با تو این را بسازد.