به نام نامی عشق

به نظر می رسد که بیماری عشق! یک نوع وسواس فکری باشد که می تواند

به اضطراب ،افسردگی ،و وابستگی منجر شود. از نظر علمی وسواس فکری ،

obsession ،یک فکر ، احساس ، عقیده یا حس مزاحم و تکرار شونده است که

باعث اضطراب می شود.( کاپلان و سادوک ، ترجمه ی پورافکاری ) در عشق هم ،

فرد عاشق از این نظر که دائم به معشوق فکر می کند و این فکر تکرار شونده است

و گاهی باعث اضطراب می شود با وسواس شباهت دارد ولی تفاوتشان در این است

که این فکر نه تنها آزار دهنده نیست بلکه ممکن است حتی لذت بخش هم باشد.فرد

عاشق با تداوم فکر کردن به معشوق باعث می شود که او را به خودش نزدیک احساس

کند و به معشوق وابسته شود و گاهی این وابستگی انقدر شدید می شود که فکر می کند

بدون او نمی تواند زندگی کند و از این جهت شاید به یک بیمار شبیه باشد.همچنین در حین فکر

کردن گاهی اضطرابی را تجربه می کند که این اضطراب با نزدیک شدن به زمان دیدار معشوق به

حداکثرش می رسد.یکی از علایم عشق همان جلوه های جسمانی آن مثل : افزایش ضربان

قلب ،تعرق ،احساس دلشوره ،ناراحتی های دستگاه گوارش و …..خود این اضطراب اگر از یک

حدی بیشتر بشود ، می تواند باعث بعضی بیماریها بشود که ریشه ی آن روانی است.در عشق

از طرفی ممکن است فرد عاشق بر اثر ناکامی های واقعی یا خیالی و مسائل و مشکلاتی که

پیش می آید دچار افسردگی یا اختلال سازگاری بشود و علائمی مثل :کم اشتهایی یا پراشتهایی

کم خوابی یا پرخوابی ،اشکال در حافظه و تمرکز ،بی انگیزگی و عدم لذت ،بی انرژی بودن و عدم

لذت ،بی انرژی بودن و حتی عزت نفس پائین و ………از خودش نشان بدهد.

                                                                                                      با سپاس بیکران

                                                                                                        گروه قاصدک  

……………………………………………………………………………………………..

منبع : مجله روانشناسی آسمان آبی