گور به گل سرخ گفت: ای گل عاشقان، با قطره های اشکی که هر شب از دیده سحرگاهان بر چهره

تو می ریزد چه می کنی؟

گل پاسخ داد: اول تو بگو، با آنچه پیوسته در کام خود فرو می بری چه می کنی؟

گور سکوت کرد.

گل گفت: ای گور تیره، من این اشکها را در درون سایه، آرام آرام به صورت عطر و عسل در می آورم

و تحویل مردمان می دهم.

گور گفت: ای گل، من نیز از هر روحی که به منش می سپارند فرشته ای می سازم و به آسمانش می فرستم.

                                                                                             با سپاس بیکران

                                                                                              گروه قاصدک

……………………………………………………………………………………………………………

             منبع: کتاب مکتب ها، سبک ها و جنبش های ادبی و هنری جهان تا پایان قرن بیستم

                                                شعری از ویکتور هوگو