۱۹فروردین ۱۳۹۷

عصر یکشنبه؛ هیجانی خاص بر ما و فضای فرهنگسرای خانواده قاصدک حاکم هست. اندک اندک دوستداران کتاب و کتابخوانی

وارد می شوند و با حضور استاد نجفی عزیز شوری وصف ناشدنی ما را در بر می گیرد.

کم کم با حضور دیگر عزیزان و با خوشامدگویی دکتر فرج محمد قلی زاده؛ رئیس کمیسیون فرهنگی- اجتماعی شهر تبریز و

توضیحاتی مختصر در مورد میهمانان گرامی و کتاب ” آتش بر فراز قندیل” جلسه صورت رسمی به خود گرفته و همگی با

جان و دل منتظر شنیدن سخنان و اطلاعات بیشتریم.

بعد از سخنان دکتر قلیزاده، نوبت رسید به آقای علی اکبر خازن صاحب خاطرات. خاطراتی شیرین و تلخ از تجربیات

زندگی در یک فضای متفاوت، در جنگ.

خاطراتی که شنیدن چندین نقل لز زبان خودشان طعم کتاب را برایمان ملموس تر و پررنگ تر کرد. اشکهایی که بر

چشمان جاری شد و دلهایی که گرم شد از نور و امید.

همچنین ایشان در سخنانشان اشاره ای هم داشتند به سختیهای نگارش این کتاب، سنگ اندازی ها و دستگیری هایی

که گهگاه خسته شان می کرد و گاه امیدوار. و این که ایشان برای ادای دِینشان به عزیزانی که نامشان در حال فراموشی

است همه ی این مشقّت ها را به جان خریده و خود و خانواده شان مسیر را پیمودند تنها و تنها برای زنده نگه داشتن

این رشادت ها و زییایی ها.

 

سرانجام نوبت رسید به نگارنده ی کتاب، استاد بی بدیلِ نگارش و کتابت ” استاد عبدالمجید نجفی ” که مهارت شان در پیاده سازی

خاطرات گویی تو را در هر کلمه، همگام می سازد با این خاطرات و تو غرق می شوی در این خاطرات و فقط می خواهی لذت

خواندنش را از دست ندهی.

سپاس از همگی دوستان و دست اندکارن این برنامه ی زیبا و شنوندگان گرانقدر که چنان مشتاقانه پای سخنان اساتید نشستند

که گویی۴ساعت در ۴ دقیقه خلاصه شد و تجربیاتی بینظیر رقم را زد.

 

 

گزیده ای کوتاه از سخنان استاد نجفی :

_ نقش خاطرات در زندگی هر انسانی انکارناپذیر است.

_ بودن انسان اساسا در زبان، بیان و کلمه اتفاق می افتد. همانگونه که گفته شده : “علمهم فی البیان ” یعنی تا کلمه نباشد،

تعریف خلقت هستی و انسان  نمی تواند وجود داشته باشد.

_ هر انسانی با خاطراتش هویّت دارد.

_ نقش خاطره در تولید روابط انسانی، ارتباطا، هویت انسانی و حتی تولید علم، اساسی و غیرقابل انکار است.

_ هر انسانی با خاطره هایش وزن دارد.

_ وقتی خاطرات را از انسان سلب کنی دارای یک زندگی نباتی می شود.

_ بزرگترین حُسن این کتاب مستقل بودن آن است و وامدار هیچ جا نیست.

_ ادبیات پایداری در همه ی جوامع و بین همه ی ملتها وجود دارد، عزیز و گرامی است و یک ادبیات مستقل و ژانر هست با مستندات.

همچنین استاد گرانمایه به عنوان حُسن ختام صحبتهای نغزشان فرمودند که می خواهم به فضیلت های کوچک اشاره کنم:

این که اینجا ۱۰ نفر می آید یا ۲۰نفر، جایمان کوچک هست! و… اصلا دست کم نگیرید چرا که هدف ما این هست که فرهنگسراها و

این چنین جاها در این شهر بشود ۲۰تا، ۵۰ تا، ۱۰۰ تا. هر کدام از ما یک پتانسیل داریم. یکی زبان می داند، یکی صنعت، دیگری مهارت زندگی

و یکی هم روانشناسی و وقتی همه این ها یکجا تجمیع می شود، محلی تشکیل می شود به نام فرهنگسرا. ممکن است ۵۰متر باشد!

ولی مهم اثر آن است.

فضیلت های کوچک کتاب محوری ما را رهنمون می کند به سمت اخلاق مداری. چیزی که الان بزرگترین فقدان و کمبودی است که در

جامعه ما احساس می شود. در حالی که می دانیم جوهره ی همه ادیان اخلاق مداری است. کجاست این اخلاق مداری؟

این کتاب و این فرهنگسرا ما را رهنمون می کند که برویم به سمت إحیای اخلاق مداری.

 

 

 

 

 

 

و در آخر :

خوشحالیم که در این فضا، در این جمیع و بین عزیزان فرهیخته نفس کشیدیم، زندگی کردیم و میزبانشان بودیم.

جای همه ی دوستانی که نبودند سبز و خالی.

 

با هزاران سپاس بیکران

گروه قاصدک